వాన కురిసిన పగలు

పోగొట్టుకున్న

పరిమళ స్పర్శను

తిరిగి పొందుతున్నానన్న

ఆనందం రోజంతా

చిరు జల్లులా

కురుస్తూనే వుంది

తేలిపోయే

లేత దిగులు మేఘమాలికలు

ఆశలాంటి నిరాశను

ఆకాశం వీధుల్లో

అస్పష్టంగా

పంచి పెడుతున్నాయి

చేతులు

కట్టుకొన్న విషాదం ఏ

చెట్టు కొమ్మ మీదనో నిలిచి

వాసన పసికట్టేందుకు

నాసిక సవరించుకుంటోంది

తటాలున - మాయమయే

మెరుపు తీగలు, కళ్లల్లో

ఆరిపోతున్న

మంచుదీపాలను, వెలి

గించ చూస్తున్నాయి

వాన వెలిసి పోయాకే

గాలి తగ్గిపోయాకే

దూరదేశపు కొంగలు

రంగు రంగుల పిట్టలు

ప్రశాంతంగా ఎ

ఎగిరిపోతాయి.